Po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej zmarł Wojciech Jaruzelski - potwierdził PAP były prezydent Aleksander Kwaśniewski.
Jaruzelski niedawno przeszedł udar. Był I
sekretarzem KC PZPR, premierem PRL, przewodniczącym Rady Państwa PRL i
prezydentem Polski. Miał 90 lat.
Szefowa prezydenckiego biura prasowego Joanna Trzaska-Wieczorek poinformowała, że "przed podjęciem jakichkolwiek działań, co do pogrzebu generała Wojciecha Jaruzelskiego konieczne jest poznanie woli rodziny".
Generał był ciężko chory. Od 2 lat prawie nie wychodził w domu
Od dwóch lat życie Jaruzelskiego toczyło się między domem a szpitalem. - Bardzo źle się czuję, dlatego prawie wcale nie wychodzę z domu. Jestem za słaby, żeby gdzieś pojechać czy aktywniej spędzać czas - mówił w połowie maja jednej z gazet. W rozmowie miał przyznać, że nie liczy już na wyzdrowienie.
Jaruzelski w 2009 r. przeszedł zabieg usunięcia zmiany nowotworowej z twarzy. Potem kilkakrotnie trafiał do szpitala z powodu zapalenia płuc i niewydolności serca. Zdaniem lekarzy miało to związek właśnie z nowotworem.
W ubiegłym roku lekarze z Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie zdiagnozowali u byłego prezydenta złośliwego raka. Okazało się, że to chłoniak, rozpoczęto chemioterapię. Jaruzelski przechodził ją ciężko.
Podczas jednego z dłuższych pobytów w szpitalu Jaruzelskiego odwiedził były prezydent Lech Wałęsa. W internecie zamieścił zdjęcie z podpisem "Panie Generale, zdrowia".
Syberia i ciemne okulary generała
Wojciech Jaruzelski urodził się w 1923 r. w Kurowie. Przed wojną był uczniem gimnazjum prowadzonego przez zakon marianów na warszawskich Bielanach. Jaruzelski od 10. roku życia mieszkał w internacie: "Co rano do 20-osobowej sali wbiega ksiądz, klaszcze: wstawać, wstawać. Wszyscy klękają przy łóżkach, mówią pacierz", cytowała "Gazeta Wyborcza".
W 1939 r. Jaruzelski wraz z rodziną uciekł na Litwę. W 1940 r., kiedy kraj ten został zaanektowany przez Związek Radziecki, trafił na Syberię, gdzie pracował w tajdze przy wyrębie lasów. Trudne warunki wywołały u niego "śnieżną ślepotę", która na trwale uszkodziła mu wzrok. Podczas zsyłki na Syberię Jaruzelski stracił ojca.
Kariera wojskowa
Jaruzelski próbował zaciągnąć się do armii gen. Andersa. Ostatecznie został wcielony do 2. Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Brał udział w walkach nad Wisłą, na przyczółku magnuszewskim, o Warszawę, o przełamanie Wału Pomorskiego, a także nad Bałtykiem, Odrą i Łabą.
Według IPN po wojnie do 1954 r. współpracował z Informacją Wojskową pod pseudonimem "Wolski". Sam Wojciech Jaruzelski temu zaprzeczył.
W 1962 r. został mianowany wiceministrem obrony narodowej. Od 1965 r. pełnił funkcję szefa Sztabu Generalnego WP. W 1968 r. został mianowany generałem broni i szefem resortu obrony narodowej. Ministerstwem kierował do 1983 r. Podległe mu jednostki brały udział w tłumieniu Praskiej Wiosny przez siły Układu Warszawskiego w ramach operacji Dunaj.
Wojciech Jaruzelski nadzorował także tłumienie wystąpień robotników w czasie wydarzeń grudnia 1970 na Wybrzeżu. Zarzucano mu współodpowiedzialność za krwawe wydarzenia. Jaruzelski twierdził, iż rozkaz strzelania do robotników zapadł w najwyższym kierownictwie PZPR, do którego, jako zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, on wtedy nie należał i nie ponosi odpowiedzialności za to, co się stało.
Jako dowódca sił zbrojnych PRL 16 lipca 1975 r. wyraził zgodę na zestrzelenie polskiego cywilnego samolotu AN-2, którego pilot Dionizy Bielański chciał uciec do Austrii.
Stan wojenny
Od sierpnia 1980 r., w ramach Komitetu Obrony Kraju i Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, rozpoczął prace nad wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. 12 listopada 1980, dwa dni po oficjalnej rejestracji NSZZ "Solidarność", ujawnił na posiedzeniu KOK-u, że przygotowany został zestaw niezbędnych aktów prawnych dotyczących stanu wojennego. 5 grudnia, na szczycie państw Układu Warszawskiego w Moskwie, gen. Wojciech Jaruzelski przedstawił koncepcję samodzielnego zlikwidowania "Solidarności" i opozycji, gdy tylko wystąpią pierwsze oznaki wyczerpania społeczeństwa.
13 grudnia 1981 r. wprowadził w Polsce stan wojenny i stanął na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON).
Według szacunków IPN w okresie od grudnia 1981 r. do lipca 1983 r., kiedy to władza komunistyczna zniosła stan wojenny, śmierć w wyniku postrzałów i pobicia podczas strajków i manifestacji poniosło co najmniej 56 osób.
W lutym 1992 r. Sejm przeważającą liczbą głosów podjął uchwałę, w której uznał decyzję o wprowadzeniu stanu wojennego za sprzeczną z konstytucją PRL. Powołano specjalną komisję do przesłuchania ówczesnych członków Rady Państwa, po roku parlament został jednak rozwiązany, a przejmujące wówczas władzę SLD i PSL zrezygnowały z kontynuacji śledztwa parlamentarnego.
Po Okrągłym Stole
W połowie lat 80. Jaruzelski zrzekł się funkcji premiera i został przewodniczącym Rady Państwa. W 1989 r. zgodził się na obrady Okrągłego Stołu, w wyniku których rozpoczęła się transformacja ustrojowa PRL. W 1989 r. został wybrany prezydentem. Był nim do 1990 r., gdy zwyciężył Lech Wałęsa.
W styczniu 1991 r. generał zakończył zawodową służbę wojskową.
Od 1993, w rocznicę ogłoszenia stanu wojennego, przed domem Wojciecha Jaruzelskiego na warszawskim Mokotowie odbywały się demonstracje przeciwników i zwolenników wprowadzenia stanu wojennego.
Wojciech Jaruzelski otrzymał wiele odznaczeń - m.in. Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, Order Budowniczych Polski Ludowej, Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz dwukrotnie Krzyż Walecznych. W marcu 2006 r. Jaruzelski został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Zesłańców Sybiru. Komentując ten fakt, stwierdził, że cieszy się, iż prezydent Kaczyński wzniósł się ponad historyczne podziały. Kancelaria Prezydenta natychmiast oświadczyła, że Jaruzelski został odznaczony przez pomyłkę, gdyż "Prezydent akceptował tylko postanowienia, nie zaś listy osób" i nie zdawał sobie sprawy, że na liście występuje Wojciech Jaruzelski. Po tym oświadczeniu Jaruzelski odesłał otrzymane odznaczenie do pałacu prezydenckiego.
Zmarł gen. Wojciech Jaruzelski. Michnik: Ten sam człowiek, który Polskę zakuł w dyby, później z tych dybów ją wyzwolił
Źródło: Gazeta Wyborcza z dnia 25.05.2014 r.
